آخرین عید جبهه حق تا هنگامه جشن زیبای ظهور

 روز نهم ربیع ‌الاول، سالروز شروع امامت منجی عالم بشریت، موعود انبیاء، پایان بخش حاکمیت طاغوت و برقراری حکومت عدل الهی در سرتاسر زمین است. روز نهم ربیع، روز عید امامت و ولایت و مهدویت و غدیر ثانی و در امتداد غدیر است. اگر روز غدیر از منظر قرآن، روز اکمال و اتمام نعمت است، نهم ربیع الاول نیز روز اکمال و اتمام امامت و ولایت می باشد. اما متاسفانه برخی در این ایام نه غالبا از منظری واقع بینانه بلکه یک سویه و جهت دار درصدد دامن زدن به اختلافات مذهبی در جهان اسلام، هستند. به عبارتی به جای اینکه درصدد کشف و شناسایی حقایق و ظرفیت های عظیم این محور وحدت در امت اسلام باشند، درصدد برگزاری جشن های خاص بدون مدرک شرعی و تنها مستند بر کتب متاخر و نه کتب اصیل شیعه و تفاسیر اشتباه از حدیث رفع قلم و دامن زدن به آتش کینه مذهبی، می باشند. این چنین نگاهی، به دنبال تبدیل مهدویت و منجی باوری امت اسلام به عنوان بزرگترین محور وحدت جهان اسلام، به مساله اختلافی، هستند؛ که گناه نابخشودنی در نزد پیشگاه الهی، خواهد بود.

نهم ربیع، آغاز امامت امام عصر

بعد از شهادت امام حسن عسکری، حضرت امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، دوازدهمین پیشوای شیعیان، یگانه فرزند حضرت امام حسن عسکری علیه السلام است در نهم ربیع الاول سال ۲۶۰ هجری قمری، به مقام امامت رسید. عید نهم ربیع الاول، عید آغاز امامت امام موعود و زیباترین طراحی و مهندسی فرهنگی برای مذهب و مکتب تشیع است چرا که شیعه پس از دو ماه و اندی حزن مقدس با جشن و سرور آغاز امامت حی و حاضر منقلب می شود. عید نهم ربیع الاول، اولین شادی مقدس و دینی پس از طولانی ترین حزن و اندوه سالیانه شیعه است و جشن نهم ربیع، بین دو ماه محرم و صفر تا عید ولادت پیامبر (در نیمه ماه ربیع الاول) قرار گرفته است و می توان آن را انقلاب عرفانی، رفتاری و فرهنگی شیعیان از عزا و حزن به فرح و سرور دانست.

نهم ربیع، آغاز امامت حضرت مهدی(عج)، امتداد عید غدیر است

اگر روز غدیر از منظر قرآن، روز اکمال و اتمام نعمت است، نهم ربیع الاول نیز روز اکمال و اتمام امامت و ولایت می باشد. از اینرو، نهم ربیع الاول و آغاز ولایت آخرین ذخیره الهی، از یک منظر، همانند غدیرخم خواهد بود -چراکه در غدیرخم، امامت و ولایت امیرالمومنین، اعلان شد ولی رسمیت و فعلیت آن به پس از رحلت پیامبر موکول گشت، هر چند آن هم هیچ گاه محقق نشد و البته این عدم تحقق تنها به معنی عدم تحقق ولایت سیاسی آن حضرت بود اما ولایت علمی، تکوینی و اجتماعی امام علی، به تحقق پیوست- ولایت علمی و تکوینی امام عصر نیز در عصر غیبت، هرچند حضرت ایشان از دیده ها غایب گشتند اما همچنان پابرجاست. بنابراین در عصر غیبت هرچند امام حاضر، از دیده ها غایب است لکن انتفاع از امام غایب از نظر، همچون انتفاع انسان از خورشید پشت ابر، می باشد که هرچند دیده نمیشود اما باعث روشنایی و ایمنی اهل زمین، می باشد. از طرفی، همان گونه که تمام عوالم وجود از تفویض مقام امامت در غدیرخم آن روز را با سرور و شادی و نشاط جشن می گیرد، نهم ربیع الاول هم در مقام آخرین غدیر و در امتداد آن، جشن آغاز امامت آخرین معصوم است.

تفاوت عید غدیر و عید نهم ربیع

هرچند عید نهم ربیع، در امتداد غدیر می باشد لکن یک تفاوت اساسی با عید غدیر، در دل این روز، نهفته است و آن اینکه: نهم ربیع الاول، عید واقعی شیعه در عصر حاضر، است چرا که این آغاز به گونه ای انجام شد که بر خلاف دیگر آغازها و همچون آغاز عید غدیر خم، خطر هجوم و نابودگری ابلیس های جن و انس و جبهه باطل، را برای همیشه از امام معصوم دور کرد و حال آنکه انتفاع از امام معصوم در پس پرده غیبت -همچون خورشید پشت ابر- می باشد، لکن مردم آن زمان در صدر اسلام، از این انتفاع ظاهری، نیز بی بهره ماندند. و تحقق اراده الهی برای حاکمیت انسان کامل، به امام عصر، سپرده شد.

همچنین، در بیان تفاوت دیگر نهم ربیع با اعیاد دیگر، روز نهم ربیع، به عنوان لحظه آغاز امامت امام عصر، دارای مرتبه و جایگاهی ویژه در تاریخ آغاز امامت معصومین است، زیرا، در این آغاز که آخرین آغاز نیز خواهد بود، شاهد انتقال میراثی بس عظیم از سراسر تاریخ پیامبران و امامان به آخرین امام و نیز شاهد تحقق اراده الهی برای ایجاد حاکمیت عدل الهی در سراسر گیتی و جهان هستی، خواهیم بود که این مهم، با آغاز عید غدیرخم، اتفاق نیافتد و به آینده و به دوران حاکمیت جهانی اسلام در دوران امام مهدی، موکول گردید، و میراث تمام انبیاء و امامان، به ایشان، منتقل گردید. که این میراث، به عنوان آیینه تاریخ نبوت و امامت، محسوب میشود.

چرا جشن امامت امام عصر

ممکن است چنین پرسش شود که: ما برای امامت هیچ کدام از ائمه علیهم السلام مراسم جشن نمی گیریم چرا فقط برای امام دوازدهم، مراسم جشن و تجدید بیعت با ایشان، و جشن نهم ربیع، برگزار میشود؟ پاسخ این است که:

اولا، فرهنگ سازی برای شادی ایام الله همانند عید غدیر، عید مبعث، سالروز ولادت پیامبر اکرم(ص) و دیگر مناسبت های مذهبی ریشه در مدیریت و سیره فرهنگی اهل بیت(ع) دارد. شیعیان، هم میلاد و هم مبعث رسول الله(ص) را گرامی میدارند، هم میلاد امیر مومنان(ع) و هم عید غدیر را جشن میگیرند. بنابراین شایسته است درباره بقیه الله (ارواحنا له الفداء) نیز هم در سالروز ولادت ایشان، نیمه شعبان و هم در سالروز امامت وی، نهم ربیع الاول جشن گرفت و شادی و سرور ممدوح و مشروع کرد.

ثانیا، با توجه به اینکه امام عصر(عج)، امام حی و حاضر بوده و عهده دار زعامت و رهبری بشریت در عصر حاضر است، به این مناسبت، در سالروز آغاز امامت و ولایت این امام همام، تجدید عهد و بیعت با ایشان، صورت می گیرد، همانطور که امام صادق با دستور خواندن دعای عهد، به شیعیان، این امر مهم را یادآوری فرموده اند. بنابراین، آن امام همام، هم اکنون زنده است و دوران ما، دوران امامت اوست و آن حضرت، «امام عصر» ما است و برای اینکه دل‌ها و ذهن‌ها توجه بیشتری به آن حضرت پیدا کند و مسأله امامت در عصر غیبت، از یادها نرود و شوق انتظار در دل ها برافروخته‌تر شود، سالروز آغاز امامت آن حجت الهی را یاد می‌کنیم و... 

مراقبه از خطورات نفسانی و شیطانی

درس اخلاق حضرت آیت‌الله قرهی(مدّ ظلّه العالی)

خواطرشیطانی؛ ظهور و تجلّی لذائذ نفسانی است و خواطر ربّانی؛ ظهور و تجلّی لذائذ حقیقی است

خواطر شیطانی معمولاً آن خواهش‌های درونی انسان را که ظاهر است و لذّت زودگذر هم دارد، به انسان، تفهیم و القاء می‌کند و  برای او، جلوه می‌دهد‌؛ یعنی لذّت را در مقابل چشم انسان قرار می‌دهد و انسان بدون تجلّیّ لذائذ، تسلیم نمی‌شود.

لذا خواهش‌های نفسانی که اولیاء خدا و علمای اخلاق، به نام «خواهش»، تبیین کردند، موقعی به وجود می‌آید که انسان، تجلّی ظواهر لذائذ را ببیند. این ظواهر لذائذ، به قدری درون انسان، تجلّی پیدا می‌کند که دلش آن‌ها را می‌خواهد و آرزو و طلب می‌کند و بعد، عمل می‌کند؛ یعنی این مراحل، به خودی خود، به وجود می‌آید.

کما  این که برای آن‌هایی هم که به خواطر ملکی و ربّانی، جواب مثبت دادند و خواستار این مرحله، شدند، تجلّی هست، منتها تجلّی آن‌ها، تجلّی ظواهر نیست، بلکه تجلّی حقایق است. وقتی انسان، در این دنیای به ظاهر زیبا و تجلیّات آن، حال الهی آرامش و سکینه و احساس تکلیف مردان خدا را می‌بیند، او هم طلب می‌کند و می‌خواهد به آن مرحله برسد.

 پس هم خواطر نفسانی و شیطانی، ظهور تجلیّات ظواهر و لذائذ زودگذر در انسان است؛ و هم خواطر ربّانی و ملکی، ظهور و تجلّی لذائذ است، منتها لذائذی که حقیقی است.

سرعت بالای خواطر، در ذهن بشر، بسیار عجیب است!

لذا در هر دو خواطر، تجلّی است؛ منتها در خواطر نفسانی و شیطانی، ظواهرلذائذ، برای انسان، تجلّی آنی دارد؛ یعنی خطورات نفسانی و شیطانی با سرعت عجیبی به ذهن ‌می‌آید. مثلاً می‌گوید: ببین! از این لذّت نگاه حرام، روح و جسمت، جلا گرفت! و بلافاصله بیان می‌کند: اگر دلت می‌خواهد تو هم همین حال و این شکل و شمائل را داشته باش. لذا ناچار تو هم باید همین حال و وضع را برای خودت به وجود بیاوری؛ یعنی انسانی بشوی که همه حالات او، حالات نفس لذّت‌پذیر است.

جلوه دادن لذائذ شیطانیِ «نقد»، مانع فکرکردن به لذائذ حقیقی است!

 در خواطر ملکی و ربانی، لذّت ابدی است؛ منتها در خواطر نفسانی و شیطانی، ابتدا لذائذ ظاهری را جلوه می‌دهد که انسان به آن لذائذ حقیقی فکر نکند.

اولیاء خدا در این مورد نکته عجیبی بیان کردند، می‌فرمایند: آنچه خیلی مهم است، این است که شیطان، انسان را فریب داده و به ذهن انسان، خطور می‌دهد که این لذائذ، لذائذ نقد است. نفس دون به انسان می‌گوید: این لذّت‌هائی که تو الآن می‌بری، نقد است و انسان، این نقد را رها نمی‌کند، به نسیه بچسبد.

شیطان و نفس دون می‌گویند: این که امروز خانه‌ی وسیع داشته باشی، این که امروز بتوانی غریزه‌ی جنسی خودت را تأمین کنی، این که امروز بتوانی ریاست کنی و ... همه، نقد است، این‌ها را بچبس.

امّا وقتی آن خواطر ربانی و ملکی بر تو تجلّی پیدا می‌کند - چون این‌ها مقابل هم هستند، تا یکی پیروز شود - نفس می‌گوید: آن خواطر ملکی را که بر ذهنت می‌آید، دور بریز، تا به عمل نکشد؛ چون آن‌ها نسیه است.

پس اوّلاً تخریب می‌کند و می‌گوید: کدام لذّت؟! و ثانیاً تبیین می‌کند: به فرض هم اگر لذّتی باشد، نقد نیست، آن لذّت‌های حقیقی، نسیه است؛ این‌ها را خواطر نفسانی و شیطانی به انسان القاء می‌کنند و جلوه لذائذ ظاهری را برای انسان به وجود می‌آورند، تا انسان، گرفتار شود. لذا این خواهش‌ها و تمنّاهای نفسانی را که اوّل خطور ذهنی است، به عمل تبدیل می‌کند.

این نکاتی را که بیان می‌کنم، در تصمیم‌گیری انسان به فعل خیر یا شرّ، خیلی مهم است. خیلی هم عجیب است که این عملیّات ذهنی به سرعت می‌گذرد. لذا تجلّی ظواهر، معمولاً بیشتر است و این‌که می‌گوید: این، نقد است و آن، نسیه، باز خود این، فریب نفس دون است.

چون اولیاء خدا، آن‌ها که خودشان به این مطالب و مراحل و .... 

سینمای استراتژیک تحلیل سینمای روز هالیوود

کارشناس سینمای استراتژیک :

آمریکا به وسیله آثار هالیوودی در جهت تبیین مزورانه تفکر سرمایه داری با رویکرد منش لیبرالیسم سعی در اصلاح اعتقادات و ایجاد تغییر در ایمان مردم دارد.

به گزارش خبرنگار سایت بسیج دانشجویی دانشگاه علامه محدث نوری،علیرضا عاقل زاده کارشناس سینمای استراتژیک بعد از ظهر روز چهارشنبه بیست و هفتم آبانماه در سالن همایش این دانشگاه و شب هنگام در دانشگاه تربیت مدرس منابع طبیعی وعلوم دریایی در نشست سینمایی که به همت بسیج دانشجویی این دو دانشگاه با عنوان سینمای استراتژیک ،تحلیل سینمای روز هالیوود برگزار شد گفت : در ادبیات استراتژیک جامعه‌سازی در سه لایه‌ دولت‌سازی، ملت‌سازی و نظام‌سازی، انگاره‌ای استراتژیک به شمار می‌رود.

وی با تاکید اینکه صاحبان هالیوود در افق چشم انداز خود نگاه منفعت طلبانه را دنبال می کنند بیان کرد...