باور یادگیری علمی

 

انسان در امور روزمره خود همیشه در حال کسب علوم و اطلاع از ندانسته هاست. مبنای کسب علم را نیاز های خود می داند و همیشه در تلاش یادگیری است. دانسته های انسان با توجه به علم ،فهم وقدرت تشخیص خود است.آنچه را به درست و غلط یاد می گیرد بر اساس دانسته های قبلی و قدرت تشخیصش از رویدادهای پیرامونی اواست.با توجه به پیچیدگی های ذهن ، انسان علوم جدید و اطلاعات تازه را بر اساس باور های خود می پذیرد. یعنی اینکه اگر انسان در شرایط و موقعیت های جدید ، علمی را بخواهد یاد بگیرد با باور های خود و دانسته های خود تطبیق می دهد و سپس علوم جدید و اطلاعات تازه را می پذیرد در غیر اینصورت چیز جدیدی یاد نمی گیرد.

نوزادی که به دنیا می آید با توجه به پذیرش شرایط جدید که مادر و سپس پدر برای او ایجاد می کنند مراحل یاد گیری خود را کامل می کند.نوزاد ودر ادمه کودک با توجه به نیازهای خود و باور والدینش همچنان در حال یادگیری است.در دوران تحصیل هم با توجه به مقدماتی که والدین وشرایط پیرامونی او برایش ایجاد می کنند در ابتدا با باور به نظرات والدین به مدرسه علاقه پیدا می کند یعنی می پذیرد که مدرسه به عنوان جایگاه ومعلم به عنوان آموزگارفرد مورد مطمئنی است و باید علوم جدید ،رفتار مناسب و اطلاعات درست را از این جایگاه واین شخص یاد گرفت تا برایش مفید باشد.این روند با انسان همیشه می ماند ودر دوران دانشجویی و ادامه فعالیت زندگی حتی در ازدواج وتشکیل خانواده چراغ راه او می باشد.

پس مهمترین ویژگی وبرترین اصل یادگیری باور انسان است که درابتدا باید به درستی در فرد ایجاد شود تا یادگیری و کسب علم به درستی مورد قبول انسان واقع شود و وی را به شکوفایی برساند.