ماهواره‌های نظامی آمریکا در تیررس موشک‌های دوربرد ایران

خبرگزاری فارس: روند رو به رشد ایران در ساخت پرتابگرهای قدرتمند و برنامه ایران برای فرستادن انسان به فضا بین سال های 2020 تا 2025 میلادی این هشدار را به آمریکا می دهد که در یک برخورد نظامی احتمالی، ماهواره های نظامی این کشور از امنیت کامل برخوردار نخواهند بود.

به گزارش خبرگزاری فارس، در پاییز سال 2009 رهبر انقلاب ایران که فرماندهی کل نیروهای مسلح را در این کشور بر عهده دارد، با صدور فرمانی افراد جدیدی را در سمت های فرماندهی سپاه پاسداران و ستاد مشترک نیروهای مسلح ایران منصوب کرد.
شاید این مسئله به خودی خود مسئله چندان مهمی محسوب نشود و تنها شامل چند جابجایی عادی در ترتیبات فرماندهی باشد، اما رهبر انقلاب برای اولین بار در احکام نظامی خودشان از عنوان نیروی "هوا-فضا " برای یگان های هوایی سپاه پاسداران استفاده کردند که تبدیل به نامی مرسوم برای تغییر نام این نیروی مستقل در مجموعه یگان های مسلح ایران شد.
تغییر نامی که به طور حتم تنها محدود به مکاتبات اداری نخواهد ماند و تاثیرات مهمی در ماموریت ها و اهداف این نیرو در آینده خواهد داشت.

*یک نگاه به فضا و نیم نگاهی به آسمان

نیروی هوا- فضای سپاه پاسداران در مجموعه نیروهای مسلح ایران اصلی ترین کاربر موشک های بالستیک به عنوان مهم ترین ابزار تهاجمی در مقابل هرگونه تعرض خارجی است.
نکته ای که سرلشگر صفوی فرمانده پیشین سپاه پاسداران و مشاور کنونی نظامی رهبر انقلاب آن را به عنوان راهکاری برگزیده در مقابل توانمندی های دشمنان احتمالی در بخش تهدیدات هوا-پایه و ضعف های سخت افزاری متقابل ایران ذکر می کند.
نظامیان ایرانی که در دوران نبرد هشت ساله با همسایه شرقی خود شاهد هدف قرارگرفتن منافع حیاتی و شهرهای پرجمعیت خود توسط موشک های اسکاد ساخت اتحاد جماهیر شوروی بودند، پس از برقراری صلح با تمام توان شروع به توسعه زرادخانه موشک های بالستیک زمین پایه خود کردند.
به تدریج و با گذشت زمان ایران قدرتمندترین زرادخانه موشکی در خاورمیانه را ایجاد کرد که از لحاظ فناوری با به طور مدام در حال رشد و تکامل بود.
دستیابی به تکنولوژی ساخت موشک های جامد و تست اولین نسل از پرتابه های این چنینی با برد بیش از دو هزار کیلومتر به نام سجیل، عملیاتی شدن نسل جدیدتر موشک های تاکتیکی به نام فاتح با برد 350 کیلومتر و همچنین تجهیز کلاهک های موشک سوخت مایع به سیستم های هدف گیری چندگانه (MVR ) بخشی از پیشرفت های ایران در این بخش بوده است.
از همین رو همواره توانمندی های این نیرو که پیش از آن تنها پسوند هوایی را یدک می کشید، در این بخش به هواگردهای متعارف که بیشتر متکی به جنگنده های پشتیبانی نزدیک SU-24 روسی و هواپیماهای توربو پراب توکانو برزیلی است، برتری داشته است.

*امید، پنجره ورود ایران به عصرفضا

در کنار این توسعه برنامه فضایی ایران پیوند نزدیکی با پیشرفت های ایران در بخش پرتابه های نظامی ایران دارد. ایران که برنامه فضایی آن پیش ازانقلاب تنها محدود به ساخت مشترک ماهواره با کشورهای خارجی بود، پس از انقلاب همزمان با توسعه موشک های بالستیک به احیای برنامه فضایی خود پرداخت.
این تلاش ها در نهایت با پرتاب ماهواره بومی امید و پرتابگری موسوم به سفیر از یک پایگاه پرتاب موشک در نزدیکی سمنان به نتیجه رسید و ایران را وارد عصر فضا کرد.
هم اکنون نیز تلاش های ایران درعرصه فضایی با توسعه پرتابگرهای قدرتمند تر و ساخت ماهواره های قدرتمند تر در زمینه های مخابراتی، نظامی و تحقیقاتی هم چنان ادامه دارد.

*فشار بر رگ حیاتی نظامی آمریکا

ایران حتی در کوتاه مدت هم نمی تواند به تلاش های رقبای خود در عرصه تکنولوژی فضایی بی اعتنا بماند. تلاش آمریکا و به طور کلی غرب برای ساماندهی و فرماندهی نیروهای خود در سرتاسرجهان به شدت متکی بر ماهواره های ارتباطی و مخابراتی مستقر در مدار زمین است.
این وابستگی در دهه اول قرن بیست و یکم و ارائه مفهوم جنگ نت محور نیز به شدت افزایش پیدا کرده است. اگر در جنگ های قرن بیستم توانایی جهت یابی سربازان متکی به تکنیک های دستی و نقشه های کاغذی سنتی بود، در قرن بیست و یکم این سیستم های مکان یابی جهانی هستند که این وظیفه را با دقتی باورنکردنی انجام می دهند.
اصلی ترین سامانه ای که با ظرفیت کامل و به صورت جهانی در این حوزه فعالیت می کند، سیستم آمریکایی GPS است که با 28 ماهواره فعال در مدار زمین در اختیار دارد.
البته روسیه با سیستم گلوناس و اتحاد اروپا و چین نیز با سیستم گالیله درصدد رسیدن به توانایی هایی مشابه سیستم آمریکایی در بحث جهت یابی هستند.
نیروهای آمریکایی برای رهگیری و هدف قرار دادن نیروهای متخاصم به شدت متکی به این سیستم و سامانه های مکمل جاسوسی و مخابراتی هستند.بمب های آمریکایی به مدد همین سیستم قابلیت هدف قرار دادن اهداف خود با دقت چند ده سانتیمتری هستند و ارتباط یگان ویژه آمریکایی با مراکز فرماندهی به مدد همین ارتباطات ممکن است.
هرگونه تخریب هدفمند در چنین سیستمی تبعات سنگینی برای نیروهای آمریکایی و سیستم های هدایت و فرماندهی C4I این کشور در پی دارد و علاوه بر اخلال در روند اجرای عملیات نظامی در صورت شدت یافتن مسئله می تواند به فلج شدن نیروهای آمریکایی از لحاظ تاکتیکی منجر شود.

*زره "نفوذ پذیری " که قرار بود "نفوذ ناپذیر " باشد

گرچه مراکز فرماندهی نیروهای مسلح آمریکا مدعی ضربه ناپذیری سیستم های مخابراتی و نظامی فضایی خود هستند، اما یک پژوهش مستقل که در سال 2001 از سوی آکادمی نیروی هوایی این کشور انجام شد، بر آسیب پذیری سیستم های هدایت و کنترل ماهواره این کشور و امکان اختلال در سیگنال های آن تاکید داشت.
انهدام یک ماهواره هواشناسی از رده خارج از سوی ارتش آزادیبخش چین توسط یک موشک هوا به زمین زنگ خطر را برای آمریکا به صدا درآورد.
حتی کشور جنگ زده و تحت تحریمی همانند عراق نیز در جریان نبرد سال 2003 تلاش کرد تا از طریق ایجاد اختلال در گیرنده های GPS بمب ها و موشک های کروز آمریکایی، هدایت پذیری آنان را به حداقل برساند.
گرچه این تلاش عراق به دلیل کمبود امکانات به جایی نرسید اما نشان از توجه دشمنان آمریکا نسبت به نقاط ضعف احتمالی این کشور داشت.
همین مسئله تلاش آمریکا را برای نظامی کردن فضا دو چندان کرده است و اعتراضات سایر کشورها در خصوص مغایرت این اقدام با قوانین بین المللی تاثیر چندانی در متوقف کردن آن نداشته است. آزمایش هواپیماهای بدون سرنشین با سرعت 24 ماخ و استقرار رادارهای فضا پایه بخش از تلاش های ایالات متحده در این راستا محسوب می شوند.

*گزینه های محدود، اما تاثیر گزاز

اما نیروهای عمل کننده ایرانی در این حوزه و به خصوص نیروهای هوا- فضای سپاه پاسداران که فضا در حوزه عملیاتی آن قرار دارد، می توانند با سرمایه گذاری بر راهبردهایی مشخص توان آفندی خود را به خوبی ارتقا دهند.

*هدف، ماهواره دشمن

اصلی ترین چشم انداز متناسب با توان فنی ایران برای ایجاد توان پدافندی سرمایه گذاری در تسلیحات انهدام ماهواره با موشک های بالستیک است. پرتابگرهای ایرانی می توانند برای حمل کلاهک های ضد ماهواره به سرعت بهسازی شوند و برای انهدام ماهواره های مدار پایین استفاده شوند.
قدرتمند ترین پرتابگر ایرانی موسوم به سیمرغ که هنوز وارد خدمت نشده است، می تواند محموله های سبک را تا مدارهای کم ارتفاع ((LEO تا محدوده زیر 1000 کیلومتری سطح زمین تامین کند.
این در حالی است که اغلب ماهواره های جاسوسی و مخابراتی ایالات متحده و اسراییل در مدار ژئوسنکرون در ارتفاع 36 هزار کیلومتری از سطح زمین مستقر است.
با این حال روند رو به رشد ایران درساخت پرتابگرهای قدرتمند و برنامه ایران برای فرستادن انسان به در فضا بین سال های 2020 تا 2025 میلادی این هشدار را به آمریکا می دهد که در یک برخورد نظامی احتمالی رودررو ماهواره های نظامی این کشور از امنیت کامل برخوردار نخواهند بود.

*نبرد امواج در قلب فضا

ایران در یک رویکرد میان مدت از توانایی های دیگری برای مقابله با توانمندی های فضایی آمریکا در حوزه ارتباطی برخوردار است.
یکی از این توانایی ها ایجاد اختلال الکترو مغناطیسی در سیستم های الکترونیکی جرم هدف در مدار زمین است. ایران تاکنون تنها از این توانایی در حوزه ایجاد اختلال در ماهواره های تلویزیونی مخالف استفاده کرد.
در یک مورد شدت امواج ارسالی بر ماهواره شبکه نایلست در جریان موج تخریبی رسانه های غرب در فنته سال 88 به قدری سنگین بود که این شبکه مجبور به خارج کردن این ماهواره از جریان سرویس دهی برای جلوگیری از خسارات شدیدتر بود.
با این حالی هیچ ارزیابی مستقلی از توانمندی ایران در این حوزه منتشر نشده است و به نظر می رسد ایران نیز تاکنون از حملات این چنینی علیه منافع آمریکا استفاده نکرده است.

*آیا جنگ ستارگان رنگ واقعیت به خود بگیرد

استفاده از نیروی نور متمرکز یا لیزر درعرصه فضا سابقه به نسبت بلندی دارد. در اوج رقابت اتحاد جماهیر شوروی و آمریکا در جنگ سرد استفاده از لیزر در قدرت نمایی های فضایی نقش مهمی را بر عهده داشت.
در برنامه بلند پروازانه رونالد ریگان رییس جمهور اسبق آمریکا برای بی اثر کردن توانمدی های موشکی اتحاد جماهیر شوروی موسوم به جنگ ستارگان نقش اصلی برعهده ایستگاه های فضایی مجهز به توپ های لیزری بود. گرچه این برنامه بسیار بلند پروازانه تر از آن بود که عملی شود، اما استفاده اتحاد جماهیر شوروی از اشعه لیزر برای ایجاد اختلال در برنامه شاتل چالنجر یک واقعیت است.
از سوی دیگر لیرز تاکتیکی هوابرد موسوم به (ABL ) که یکی از اجزای مهم برنامه دفاع موشکی آمریکا را تشکیل می دهد،‌ به صورت بالقوه امکان نابودی اجسام فضایی در حال حرکت از جمله ماهواره ها در اختیار دارد.

با این حال محققان کشورمان تلاش های جدیدی را در این عرصه آغاز کرده اند و مدعی داشتن مقام دوم پس از ژاپن در تولید لیزرهای پر انرژی هستند.
مرکز ملی علوم و فنون لیزر(INCL) کانون تحقیق و پژوهش در چنین حوزه ای در ایران محسوب می شود که بنا بر اخبار خبرگزاری ها تاکنون توان تولید لیزرهایی با توان دو کیلو وات را پیدا کرده اند.

*حمله ای همانند یک تهاجم هسته ای

ایران و آمریکا دشمنان سرسختی در حوزه های گوناگون محسوب می شوند، اما باید دید که آیا دشمنی به عرصه فضا نیز کشیده است.
ایران و آمریکا نشان داده اند که دورترین چشم اندازها را برای منافع امنیتی خود در نظر می‌گیرند و فضا جایی است که حتی هم اکنون به امنیت هر دو گره خورده است.
شاید برای نشان دادن اهمیت آن کافی است به سخنان یکی از اعضای انیستیوی "رند " را در نظر بگیریم که گفته بود: " انهدام یک ماهواره آمریکا در فضا شاید به اندازه انداختن بمب اتم بر واشنگتن مهم نباشد، اما به طور حتم مانند اصابت بمب اتم به شهری همانند گالستون است ".

انتهای پیام/ی