دوسته خوووووب
همه چیدوسته خوووووب
همه چیمیلاد با سعادت امام حسن مجتبی علیه السلام مبارک
دوران کودکی و نوجوانی امام حسن مجتبی (ع) در زمان پیامبر اکرم (ص)
امام حسن (ع) مدت هفت سال و شش ماه ازعمر شریف خود را در کنار جدش
رسول خدا (ص) و دامان پر مهر آن بزرگوار گذراند. شاید بهترین دوران زندگی آن امام
همام ، همان چند سال بود ، که از هر جهت مورد محبت افراد خانواده ، به خصوص جد
بزرگوار خود قرار داشته است.
پیامبر اکرم (ص) آن چنان به حسن عشق می ورزید که او را « ریحانه » خود که کتابهای
تاریخی و روائی به کرات به آن اشاره کرده اند که به برخی از آنها می پردازیم...
1- ابو ایوب انصاری می گوید : « من نزد رسول خدا (ص) رفتم ، حسن و حسین علیهما السلام در کنار وی و پیش روی آن حضرت بازی می کردند . من عرض کردم : ای رسول خدا! آیا ایشان را دوست داری؟ فرمود: چگونه آنها را دوست نداشته باشم ، در حالی که آنها گلهای خوشبوی من از دنیا هستند و من آن دو را می بویم.»
2- براء بن عازب می گوید: « پیغمبر را دیدم که حسن را بر شانه خود داشت و می فرمود: من او را دوست دارم ،تو هم او را دوست بدار.»
3-در حدیثی از ابوبکر نقل شده است که می گوید:« حسن و حسین را دیدم ،در حالی که رسول خدا (ص) نماز می خواند و آنان بر پشت آن حضرت می پریدند و رسول خدا(ص) آن دو را با دست نگه می داشت تا برخیزد تا کودکان به راحتی روی زمین بایستند، و چون نمازش به پایان رسید، آن دو را در دامان خویش نشانید و دست بر سرشان کشید و سپس فرمود: این دو پسرمن دو گل خوشبوی من از دنیا هستند.»
4- از عایشه روایت شده است که می گوید: « پیامبر (ص) حسن را می گرفت و به خود می چسباند و می فرمود: این پسر من است و من او را دوست می دارم ، پس او را دوست بدار و هر کس او را دوست می دارد ،دوستش بدار.»
5- عبد الله بن عبد الرحمان می گوید: « حسن ، شبیه ترین خاندان پیغمبر و محبوب ترین آنها نزد پیامبر (ص) بود ، و من آن کودک را می دیدم که می آمد و بر پشت آن حضرت قرارا می گرفت ، در حالی که پیامبر (ص) در سجده بود و آن حضرت سجده را طولانی می کرد تا کودک با اختیار خود پائین آید . »
6- در کتابهای شیعه از مورخین اهل سنت روایت شده است که : پیامبر (ص) فرمود : « هر کس می خواهد به اهل بهشت بنگرد ، به حسن بنگرد .» امام حسن مجتبی (ع) در دامان پر مهر جد بزرگوارش به خوبی پرورش یافت و در همان ایام کوتاه از او شخصیتی برجسته ساخت . آن حضرت به هنگام سخنرانی پیامبر اکرم (ص) در مسجد می نشست و به دقت به فرمایشات جدش گوش فرا می داد و آن را با شیره جانش عجین می ساخت و چون به منزل باز می گشت به طور کامل برای مادر نقل می فرمود.
7- شیخ صدوق به دو طریق از امام صادق (ع) نقل می کند:حسنین علیهم السلام در کودکی بیمار می شوند.امام علی (ع) و حضرت زهرا علیها السلام برای شفای آن دو بزرگوار سه روز روزه نذر می کنند،فضه و حسنین علیهم السلام نیز در این نذر همراهی می کنند.روز اول حضرت فاطمه علیها السلام با موجودی جو،5 قرص نان پخت تا در افطار استفاده نمایند. به هنگام افطار مسکینی در می زند و درخواست کمک می کند،هر 5 تن نان خویش را به مسکین داده و خود با آب افطار می کنند. شب دوم نیز به همین طریق به تقاضای یک یتیم پاسخ داده و هر 5 قرص نان را به او می دهند. شب سوم نیز قرص های نان را به اسیر می دهند. در این هنگام آیه 9 سوره دهر،در شأن آنان بر پیامبر اکرم (ص) نازل می گردد، و حضرت که از این واقعه بی خبر بود به سرعت به منزل فاطمه علیها السلام می رود و مژده نزول آیه " هل اتی " را بر آنان بشارت می دهند.
منبع : سایت امام حسن مجتبی علیه السلام
